Poems

Budzę się nagle i widzę świat,
zupełnie w czarnych barwach.
To nie sen ani jawa,
to szara rzeczywistość.
Wszystko ponure,
bez życia.
A tu z nieba,
spada kropla nadziei.
Taka maleńka, drobniutka,
a dodaje ludziom tyle otuchy,
Że mogą iść dalej,
i malować świat na kolorowo...

Krwawa róża zakwitła nadzieją .
Niejednokrotnie podlewana łzami samotności ,
Wodzona skrzydłami nienawiści .
Obrywana z resztek szczęścia .
Zakwitła wśród ogromu cierni ,
Duszących ją na każdym kroku .
Piekące słońce powtarzało :
‘Ona nie wie co to samotność..’
Jednak prawdę znał tylko deszcz..

Wsiadłam do samolotu świata.
Wzniosłam się ponad stan ,
Widzę wszystko z góry
Głowy domów pod stopami mam.

Myśli uleciały, wyparował wstyd .
Dziś Cię zaskoczę, widownią bądź mi ,
Zatańczę z gwiazdami taniec mgły
Rozpłynę się w Twych dłoniach, będę jak pył ...

Pocałuj delikatnie słońca promieniem ,
Muśnij jak majowy deszcz .
Zaśpiewaj ostatnim tchnieniem ,
Milczeniem miłość wykrzycz mi ...

W nocy ,
o barwie zastygłych uczuć ...

Wynosiłam z głębi serca
wszystkie pasujące słowa,
do Twojego mistycznego obrazu...

Gdy już noc zblednie,
ze strachu
przed dosłownym dniem
przekonam się,
że nikt tak jak Ty
nie umie zmieniać barw .

Wdziewasz moją wyobraźnię,
A Ja ?
mylę Cię,
mylę Cię...
z marzeniami

Usiądź i przestań płakać .
Łzy jej nie przywrócą ...
Jedynie możesz krwią
Wymalować jej portret
Na niewinnym suficie .
Gdzie wzlatywała z ust,
Gdy szeptałeś jej imię :
Miłość...