Okruchy Magii

Spragnionymi ustami
spijam resztki magii
z drżącego powietrza .

Wiem że niedługo iluzja
ulotna jak zakazane myśli
zniknie za kratami rzeczywistości,

mów świetlistymi słowami
które unosząc się w ciemności
zauroczą mnie jak świetliki.

Obwiąż marą moje oczy,
by już zawsze żyły snami
i obudź rano pocałunkiem
skrzydlatych motyli,
fruwających za oknem ,
skąpanych w świcie
realnego słońca.

Zatrzymaj w dłoni okruchy tych chwil,
i nakarm nimi ptaki wolności
by głosiły o tym jak bardzo byliśmy szczęśliwi...