Poems

Kwitną w pąsach ,skryte w krzewie.
W dzień różowe, w noc różane.
Słodką wonią obsypane.
Dzikim kwiatom niedostępne.

Same w sobie zakochane,
Prześcigują sie wzajemnie.
W rozwiniętym,wątłym pięknie
Stroją kolce w pąs ubrane.

Zakochanym przeznaczone,
Gdy pocieszą ludzkie serce.
Ugodzone własnym cierniem ,
Stygną w dumie zatracone...

W samotności marnie zwiędłe,
Całkowicie zniewolone.
Przez swe ciała purpurowe,
Umrą z żalu po swym pięknie...

 Znów mi się śnisz
inaczej,
znów mi się śnisz,
wydaje się ...
Ty już odszedłeś,
mnie nie ma.
Smutny finał,
wiatr wieje
do ucha
nucąc historię.
Komu zaufać?
Strach
wędruje po krwioobiegu.
Tęsknie,
tęsknie dziwnie
bez celu...

To moja dusza
płacze wiosennie...

Aniele mój,
Dlaczego chodzisz
Po ziemi?
Czy zesłał Cię
Tu Bóg?
Spoglądając w
Moje oczy,
Zajrzałeś do mej
Duszy...
Lecz ja o to
Nie prosiłam,

Nie mogłam
Liczyć na więcej.
Jak tylko na Twoje
Spojrzenie,
A ja patrzyłam,
pragnąc czegoś
Więcej...

Na chwilę
Zapomniałam się...
A przecież dobrze wiem,
Że nie mogę przekroczyć
Magicznej granicy...


Teraz już wiem-
Anioł okazał się być,
Tylko zwykłym człowiekiem...

Widziałam Go...
Odbił sie od Ziemi,
I poszybował ku niebu.
Machając srebrzystymi skrzydłami,
Które lśniły w blasku słońca.
Obijały sie o wiatr,
Wydajac piękne dźwieki...
Układające sie, w melodię
Rozjaśniającą serca...

Aniele mój!
Ty przecież mnie jedną masz
I chronisz mnie...
Za grzechy,
Nim życie ukarze mnie.
Ty przy mnie zawsze bądź !
Chociaż wiem,ze me niebo daleko jest,
Więc nie wpuszczą mnie.....
Jeszcze nie...