Poems

Nie klękam przed nikim,ja szukam
Nie płaczę, gdy gaśnie nadzieja,
Gdy człowiek w drzwi wali, ja pukam,
Gdy Ty serce kroisz, ja sklejam,
Coraz dalej ludzi, blisko opętania,
Zasłałam już łoże wiecznego bezruchu,
10 gramów duszy, strach do wymieszania,
widzę barwy tęczy,lecz nie mam już słuchu...

Budzę się nagle i widzę świat,
zupełnie w czarnych barwach.
To nie sen ani jawa,
to szara rzeczywistość.
Wszystko ponure,
bez życia.
A tu z nieba,
spada kropla nadziei.
Taka maleńka, drobniutka,
a dodaje ludziom tyle otuchy,
Że mogą iść dalej,
i malować świat na kolorowo...

Krwawa róża zakwitła nadzieją .
Niejednokrotnie podlewana łzami samotności ,
Wodzona skrzydłami nienawiści .
Obrywana z resztek szczęścia .
Zakwitła wśród ogromu cierni ,
Duszących ją na każdym kroku .
Piekące słońce powtarzało :
‘Ona nie wie co to samotność..’
Jednak prawdę znał tylko deszcz..

Wsiadłam do samolotu świata.
Wzniosłam się ponad stan ,
Widzę wszystko z góry
Głowy domów pod stopami mam.

Myśli uleciały, wyparował wstyd .
Dziś Cię zaskoczę, widownią bądź mi ,
Zatańczę z gwiazdami taniec mgły
Rozpłynę się w Twych dłoniach, będę jak pył ...

Pocałuj delikatnie słońca promieniem ,
Muśnij jak majowy deszcz .
Zaśpiewaj ostatnim tchnieniem ,
Milczeniem miłość wykrzycz mi ...

W nocy ,
o barwie zastygłych uczuć ...

Wynosiłam z głębi serca
wszystkie pasujące słowa,
do Twojego mistycznego obrazu...

Gdy już noc zblednie,
ze strachu
przed dosłownym dniem
przekonam się,
że nikt tak jak Ty
nie umie zmieniać barw .

Wdziewasz moją wyobraźnię,
A Ja ?
mylę Cię,
mylę Cię...
z marzeniami