Poems

Spadł deszcz
w ciemną noc
popłynął po twarzy
zatopił lęk
i ból ukoił
i każdy sen
spadł deszcz
kroplami Twych łez

I każdą z nich
uchwycić chciałam
w mych dłoniach zamkniętych
uczynić bezpieczną
i schować
tylko dla siebie
i obmyć duszę
łez Twoich deszczem  ....

Jedzenie - nie do jedzenia,
radio - nie do słuchania ,
długopis - nie do pisania .

Życie przestało być do wytrzymania ,
cel stał się nie do osiągnięcia ,
uśmiech stracił na znaczeniu .
Łza już nie jest kojąca...

Powiedz dlaczego nie mówisz ?
i pisząc przestajesz coś głosić ?

powiedz dlaczego,
przestaliśmy być dla siebie ,
i nie umiemy się nawzajem znosić  ???

Przegapiłam jeden dzien z własnego życia.

Wyblakła barwa marzeń,

szare myśli rozlane na papierze.

Już tylko tusz i nic więcej.

A tam, tam w oddali stoi lustro,

Kiedyś odbijało szczęście...

Na horyzoncie, pojawia się słońce.

Nie widać.

Nie słychać.

Ktoś zamknął oczy, poczuł ubogi wiatr.

Nawet się nie przedstawił.

A marzenia?

Nie wracają, są

Wspomnienia?

Nie odchodzą.

Wiara?

Jest, choć czasem zapomniana

A My?

Czarno-biali z marzeniami...

Samotna zagubiona dusza
W przestrzeni czasu trwa,
Nie mogąc odnaleźć się
W świecie,
W którym przyszło jej żyć,
Próbuje zrozumieć
Jego sens...

Aniele ,
Czy stąpając po ziemi
Stałeś się
Zwykłym człowiekiem?
Czy powrócisz do gwiazd?

Co myślisz,
Gdy mijasz mnie?
I gdy patrzysz na mnie,
Czy widzisz
To co ja?

Samotna zagubiona dusza
W przestrzeni bezsensu
Istnienia trwa...
Dwie dusze obok siebie
Dwa ciała tuż obok...
Trwają osobno...

Nie przyznam się...
Nie powiem że śnisz mi się co noc
Nie powiem...
Nie zdradzę się,że tęsknię
Nie zdradzę...
Nie usłyszysz już że się boję
Nie usłyszysz...
i nie zobaczysz moich łez
Juz nigdy...
Oddaj moją dloń, którą trzymałes zaciekle
Oddaj te dni,które łzami szczęścia ,przeplatają wspomnienia
Oddaj to, co już nie wróci
Oddaj, bym nie czuła tych dni pustki
Bym juz nie tęskniła nigdy...
Już nigdy..