Poems

Wszystko co kiedyś się zaczyna,

musi mieć zakończenie,

zawsze wybije ostatnia godzina,

zostanie tylko wspomnienie...

Nadejdzie chwila rozstania,

tak ciężka dla wszystkich z nas,

ten trudny moment pożegnania,

gdy z oczu znika całkowity blask...

Gdy wszystko całkiem dobiegnie końca,

gdy będę mogła na nowo życ,

spróbuję odnaleźć nowy promyk słońca,

by dla Ciebie szczęśliwą być...

Cicho!- nie płoszyć motyli,
niech wierzą w istnienie raju
ulotnym przeżyciem chwili.

Cicho!-jak cicho w ich kraju
i mówić szeptem,najciszej,
nad brzegiem tego ruczaju.

Gdzie się na fali kołysze
pijany szczęściem - kwiat lilii.
Cicho!-nic wokół nie słyszeć:

ptaka co smętnie tak kwili,
w koronie wśród pąków nowych
i z gniazda się nie wychyli.

Po zmroku bezgłośne sowy
i księżyc zarządza ciszą,
wilkom gdy idą na łowy.

Bezdźwięcznie cicho,nie słyszeć
szelestów w leśnym podszycie,
anonimowych-jak życie...

Tańczyła szukając podpowiedzi ,
co dalej...
Kolejne świty zacierały
drżące noce, umykające spod
paznokci marzeń...

Oślepiona raz po raz zrywała
cugle umykając woźnicy ,
w napływie szaleństwa
infantylnych zachcianek ...

Dygoczących pragnień wątłego
płomienia świecy, kładącego
cienie, po wyrzeźbionych
progach ...

Wywinięta na lewą strone
przytulam się do depresji.
Na ławce istnienia,
rozgryzam swoją psychikę
bezskutecznie...
Rozgoryczenie układa się
warstwami na głowie.
Nie dotknę więcej marzeń,
zabiła je realność.
Skazana na... przeskocze
nad życiem, z białą
laską w ręku.

Kwitną w pąsach ,skryte w krzewie.
W dzień różowe, w noc różane.
Słodką wonią obsypane.
Dzikim kwiatom niedostępne.

Same w sobie zakochane,
Prześcigują sie wzajemnie.
W rozwiniętym,wątłym pięknie
Stroją kolce w pąs ubrane.

Zakochanym przeznaczone,
Gdy pocieszą ludzkie serce.
Ugodzone własnym cierniem ,
Stygną w dumie zatracone...

W samotności marnie zwiędłe,
Całkowicie zniewolone.
Przez swe ciała purpurowe,
Umrą z żalu po swym pięknie...